πενόλιον

τὸ, Μ

είδος επινωτίου, μπέρτας που έφεραν πάνω από τον χιτώνα σε κακοκαιρία και ιδίως σε καιρό βροχής και το οποίο ήταν κατασκευασμένο από χοντρό ύφασμα, συχνά και από δορά ζώου, ο φαινόλης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. paenula «επινώτιο που έφεραν πάνω από τον χιτώνα»].